سرطان که از سویه بی نظمی های مالیکولی حجره آغاز می شود قرار ذیل می باشد

ما هم اکنون در مورد سرطان اطلاعات زیادی داریم. می دانیم که سرطان نتیجه ای از یک سری تغییرات ژنتیکی است که مرتبط با تقسیم سلولی و کنترل رشد، ناپایداری ژنتیکی، مرگ و میر، مکانیزم های خودکشی سلول ها، قابلیت سلوله ای برای انتقال و قابلیت سلول ها برای جذب مسیرهای انتقال خون، می باشد. و بنابراین، این به خوبی در این چند جمله فهمیده می شود که می توان یادگیری اساسی و پیچیده ای از چیزی پیدا کرد که به آن سرطان گفته می شود.

سرطان چیست؟
سرطان نتیجه ای از یک سری رویدادهای مولکولی است که در اصل موجب تغییردر خواص سلول ها می شود. در سلول های سرطانی، سیستم های نرمال کنترل که از رشد بیش از حد سلول و تجاوز سلول به بافت های دیگر، جلوگیری می کند، از بین می روند. این مسئله موجب تغییر در تقسیم سلولی و رشد سلول ها می شود زیرا دیگر سیگنال های ممانعت کننده در برابر رشد سلولی، ارسال نمی گردد. وقتی این سلول ها، رشد می کنند، تغییرات جدیدی در سلول ها، رخ می دهد. این تغییرات شامل تغییر در ساختار سلول، کاهش چسبندگی سلول، تولید آنزیم های جدید. این تغییرات موروثی به سلول و سلول های ایجاد شده از سلول نخستین، اجازه می دهد تا تقسیم شوند و رشدش کنند، این مسئله حتی در حضور سلول های نرمالی ایجاد می شود که به طور نمونه وار موجب ممانعت از رشد سلول های نزدیک به خود، می شوند. یک چنین تغییراتی به سلول های سرطانی اجازه می دهند تا انتشار پیدا کنند و به بافت های دیگر تجاوز کنند.
ناهنجاری های موجود در سلول های سرطانی، معمولاً منجر به ایجاد جهش در آن دسته از ژن های رمزگذاری پروتینی می شوند که تقسیم سلولی را تنظیم می کنند. در طی زمان، بیشتر ژن ها تغییر می کنند. این مسئله اغلب به دلیل این است که ژن هایی که پروتئین ترمیم کننده ی DNA تولید می کنند، کار خود را انجام نمی دهند. علت این امر نیز، تغییر شکل آنهاست. در نتیجه، تغییرات در سلول ها زیاد می شود و موجب می شود تا ناهنجاری های بیشتری در سلول و سلول های تولید شده از سلول اولیه، ایجاد شود. برخی از این سلول های تغییر شکل داده می میرند، اما سایر سلول های تغییر شکل یافته، ممکن است به سلول غیر عادی، یک مزیت انتخابی دهند و بدین صورت، سرعت رشد آنها بیشتر می شود. این رشد افزایش یافته توصیف کننده ی بیشتر سرطان ها می باشد و این مسئله موجب می شود تا سلول ها، خاصیت ها و عملکردی پیدا کنند که در سلول های سالم و نرمال، وجود ندارد. تا زمانی که این سلول ها در محل اولیه خود هستند، آنها خوش خیم نامیده می شوند؛ ولی اگر این سلول ها هجومی باشند، آنها را بدخیم در نظر می گیریم. سلول های سرطانی در تومورهای بدخیم می توانند اغلب به نقاط دیگر انتقال یابند (متاستاز) و سلول های سرطانی به مکان های دوردست از بدن انتقال یابند. بدین وسیله در نقاط جدید نیز تومور ایجاد می شود.

ژنتیک سرطان

تنها یک تعداد کوچک از ژن ها (تقریباً 35000 ژن در ژنوم انسانی) با سرطان در ارتباط هستند. تغییرات در ژن های یکسانی، اغلب موجب ایجاد شکل های مختلفی از سرطان می شود. این ژن های با عملکرد نامناسب، می توانند به طور گسترده ای به سه گروه تقسیم شوند. گروه اول که پروتو- آنکوژن ها (proto-oncogenes) نامیده می شوند، محصولات پروتئنی ایجاد می کند که به طور نرمال، موجب افزایش تقسیم سلولی یا ایجاد ممانعت در برابر مرگ طبیعی سلول ها می شود. اشکال تغییر یافته از این ژن ها، آنکوژن ها (oncogenes) نامیده می شوند. گروه دوم که ژن های متوقف کننده ی تومور (tumor suppressors) نامیده می شوند، پروتئین هایی تولید می کند که به طور نرمال از تقسیم سلولی جلوگیری می کند و یا موجب مرگ سلولی می شود. گروه سوم از این ژن ها شامل ژن های ترمیم کننده ی DNA نامیده می شود که موجب می شوند، از تغییر شکل هایی که موجب بروز سرطان می شود، جلوگیری کند.
پروتو- آنکوژن ها و ژن های متوقف کننده ی تومور مشابه با پدال گاز و پدال ترمز عمل می کنند. سرعت نرمال یک ماشین می تواند با استفاده ی توأمان از ترمز و گاز، تنظیم گردد. به طور مشابه، رشد کنترل شده ی سلول ها نیز می تواند با تنظیم پروتو-آنکوژن ها، ایجاد گردد. این پروتوآنکوژن ها، موجب افزایش سرعت رشد سلولی می شوند. در حالی که ژن های متوقف کننده ی تومور موجب کاهش در رشد سلول ها می شوند. تغییراتی که موجب تولید آنکوژن ها می شوند، موجب افزایش سرعت رشد سلولی می شوند، در حالی که آن تغییراتی که بر روی تولید ژن های متوقف کننده ی تومور، اثر دارند، موجب می شوند تا از ممانعت طبیعی در برابر رشد، جلوگیری شود.